- ,,Non sono finite le favole. Sono finite le parole.'' -
(Massimo Gramellini)
Massimo Gramellini is journalist en een van de vice-directeuren van "La Stampa". In zijn column "Buongiorno" reageert hij op het hedendaagse gedevalueerde woordgebruik van veel ouders ten opzichte van hun kinderen.
De inhoud van de complete column is als volgt:
Een Milanese lezeres schrijft, redelijk ontdaan. ,,Ik breng mijn zoontje naar school met de tram. Achter me legt een vrouw op luide toon het trama uit van een film die ze gisteren in de bioscoop gezien heeft: "En dus gaat de vader de moeder halen, hij neemt haar mee in een bos waar hij haar wat pijn doet." Daarna gaat ze verder met vertellen, tot het punt waar de hoofdrolspeler zijn eigen kinderen vermoordt. Op dat moment hoor ik een stemmetje, dat onderbreekt: "Waarom heeft hij de kinderen afgemaakt en niet zichzelf?". Zo ontdek ik dat het type dat luidkeels aan het vertellen is een moeder is, en de toehoorsters haar twee dochtertjes, van ongeveer 8 en 10 jaar. Maar het mooie is het antwoord: "Weet je, de vader was gestrest, hij zag ze al een hele tijd niet en hij hield veel van ze: als hij zelfmoord gepleegd zou hebben zouden ze geen vader meer gehad hebben, maar op deze manier..." Ik draai me om om haar te kunnen zien en ik zie een jonge moeder, leuk, goed gekleed, die me toelacht met de tevreden glimlach van iemand die net een les heeft gegeven over de liefde, over de cinema en over het leven aan haar twee dochters en aan de rest van de tramreizigers.'' Het verhaaltje is een bron van aanknopingspunten voor de theoristen van het verval van de gedragsregels. Ik blijf desondanks optimist (wellicht omdat ik de tram weinig neem), maar wat me vooral treft is de verarming van de taal. De sprookjes zijn niet op. De woorden zijn op. En vooral die speciale op-maat-woorden voor de alleskleinsten. Vandaag de dag kauwt men op één enkele woordenschat die voor alle smaken, groot en klein, verteerbaar is. Het taalkundige equivalent van de Big Mac. Niet alleen weet die moeder niet over wat te praten met haar dochter. Ze weet niet hoe ze moet praten. En dit, goed beschouwd, lijkt me eigenlijk nog het ergst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten